super są dwie osoby.
Podczas ostatniego roku poznałem wiele ludzi, jednej pomagamy do dzisiaj w trudnościach językowych – co prawda szpital daje tłumacza, ale gp już nie.
Uważam że używanie tłumacza jest krępujące (co wizytę inna osoba), a spotkanie z lekarzem jest co tydzień podczas leczenia, natomiast szpital przez dłuższy czas utrzymywał że rodzina nie może tłumaczyć (ale już od długiego czasu tłumacza nie ma 🙂 )
Pozatym język medyczny nie jest językiem oczywistym- nikt raczej normalnie się go nie uczy w szkolę – my przez rok się myśle go w rok nauczyli 🙂 Na tyle że nie ma problemów z terminologią medyczną podczas rozmowy z lekarzem.
PS. Co do tłumaczy czasem są żałośni, podam przykład : Bożena pyta się lekarza : "Co z moją anemia?" Lekarz mówi że ma pani leekką anemię, ale nie ma się czym przejmować, a tłumacz: tłumaczy że nie ma pani anemii, w dwójkę z drugą połówką (bo to ona zazwyczaj tłumaczyła swojej mamie) wybuchliśmy śmiechem
